بازگشت
زمینه سازی برای آیندۀ افغانستان
برگردان: جمیل شیرزاد برگردان: جمیل شیرزاد

فراهم آمده از دیدگاه های زلمی رسول و گیدو ویستر وله (وزرای خارجه افغانستان و آلمان)

نشر شده در 2 دسامبر 2011 ، نیویورک تایمز

 

مقامات افغان با شرکای بین المللی شان روز دوشنبه در شهر بن آلمان- درست ده  سال پس از زمانیکه تحت نظارت ملل متحد باهم فراز آمدند تا اساس سیستم سیاسی پس از طالبان را در افغانستان بگذارند، دیدار خواهند کرد. هدف این کنفرانس اساس گذاری آینده یی مستقل، با اعتماد، مطمئن و با سعادت در این کشور خواهد بود، در حال حاضر تعامل بین المللی در حال تغییر است. همکاری های  سیاسی، اقتصادی و امنیتی به صورت فزاینده یی در جریان مساعی جاریی نظامی به منظور ایجاد ثبات در کشور صورت گرفته است.

در تابستان سال گذشته، افسران و سربازان پولیس افغانستان به پذیرش مسئولیت امنیتیی کشور خود آغاز کردند. ما به بیرون کشیدن نیرو های جنگی بین المللی تا ختم سال 2014 موافقت نمودیم. و این درست خواست مشترک مردم در افغانستان و کشور های است که قوای بین المللی کمک امنیت به رهبری ناتو را فراهم نموده اند، و نشانگر این است که  مبتنی بر درک عمومی ما قوای بین المللی تنها باید تا زمانیکه درافغانستان به آنها نیاز احساس میشود، حضور داشته باشند.

از سال 2015 به بعد یک افغانستان مستقل تمام مسئولیت امنیتی را خود به عهده خواهد گرفت که بالا تر از همه تأمین امنیت مسئولیت افغانها میباشد.اما اکثر افغانها می پرسند:"آیا جامعه بین المللی ما را همانگونه که در گذشته ترک کرده بودند باز ترک خواهند کرد؟" ما اجازه نخواهیم داد که چنین اتفاقی بیفتد. حتا بعداز خروج نیرو های بین المللی  کمک به امنیت (آیساف) ما باید  همکاری خود را در جهت حفظ و ادامۀ  پیشرفت های ایجاد شده، ادامه دهیم، افغانستان به تعهدات واضح و قابل اعتماد برای تعامل دراز مدت پس از سال 2014 نیاز دارد. و همین مورد هدف این کنفرانس بین المللی خواهد بود.  ما انتظار داریم که نماینده گان 100 کشور و سازمان های بین المللی به علاوۀ نماینده گان جامعۀ مدنی  و زنان افغانستان در این کنفرانس شرکت نمایند.

آجندای کنفرانس بالای سه موضوع عمده و اساسی تمرکز خواهد نمود. اول، جنبه های غیرنظامی برای واگذاری تدریجی مسئولیت های امنیتی به نیرو های افغان. ما باید روی  کارهای مهمی چون انکشاف بیشتر ادارات عامه، پذیرش مسئولیت در راستایی تنفیذ قانون و مبارزه علیه فساد تمرکز نماییم.

دوم، تعامل دراز مدت بین المللی پس از سال 2014 باید به صورت واضح تعریف شود و ما بدین منظور سه  بخش آتی را پیشنهاد خواهیم کرد: ادامه ی بازسازی ملکی، حمایت پایدار، آموزش و تجهیز قوای امنیتی ملی افغانستان تا زمانیکه ضرورت باشد و کمک به این کشور به منظور استفاده از پوتانسیل های عظیم اقتصادی اش به نفع مردم افغانستان ومنطقه.

سوم، حمایت بین المللی از تلاشهای صلح و آشتی در افغانستان باید ادامه یابد. حکومت افغانستان روند صلح فراگیر را مشخص نموده است و علی الرغم شکست های شدید، آشتی و صلح به حیث مطمئن ترین راه برای صلح فراگیر و پایدار در افغانستان شناخته میشود.

پایان دادن به خشونت، قطع روابط با تروریزم بین المللی و احترام گذاشتن به قانون اساسی افغانستان و حقوق اساسی بشر مندرج در آن به شمول حقوق مساوی زنان همه از جملۀ عناصر اجتناب ناپذیر و غیر قابل مذاکره  در هر موردی نتایح روند صلح باطالبان پنداشته میشود. همچنان افغانستان باید قادر باشد که روی کشور های همسایه اش به حیث همسایگانیکه به روند صلح حرمت گذاشته و ازین روند حمایت نمایند، اطمینان نماید.

مردم افغانستان و جامعۀ بین المللی طی ده سال گذشته قربانی های بزرگی داده اند. در ازای این قربانی ها جامعه بن المللی به امنیت و افغانستان به انکشاف بیشتر دست یافت، هیچگاه قبل ازین مردم افغانستان به این اندازه به آموزش و پرورش، تاسیسات و خدمات صحی دسترسی نداشتند و وضعیت زنده گی قبل از ده سال گذشته با ده سال مورد بحث ما به هیچ صورت قابل مقایسه نیست.

اما با دست آورد های حاصل شده در طی این مدت نمیتوان راضی بود، افغانستان باید با ثبات شود در غیر آن این کشور بویژه پس از زمان خروج نیرو های بین المللی ازین کشور، به کمک جامعه بین المللی نیازمند خواهد بود. ما در بن میخواهیم اساس تعامل قویی پس از 2014، تعاملی که اساسا چهرۀ غیر نظامی خواهد داشت، را بگذاریم.


December 16th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی